Er is leven na de dood op de dag van de doden.

Terwijl ik dit schrijf kondigt Ciarán zich aan in West Europa. Het woord 'bomcycloon' is zelfs al gevallen. 

In 2020 kwam zijn zusje Ciara dood en vernieling zaaien, vorig jaar was het de beurt aan Eunice.
Dat verhaal vertelde ik in mijn laatste nieuwsbrief, maar ik vind het zo bitterzoet dat ik het graag vereeuwigd zie in mijn blog. Bij deze:

Hoe de dood nieuw leven brengt.

1 november komt eraan: dag van de doden en ik wil graag een verhaal vertellen over dood en wedergeboorte in mijn leven.

Vorig jaar op 18 februari passeerde de storm Eunice over onze streken en dat hebben we geweten!

Bij de buren stonden 5 hoge, oude (> 60 jaar) Libanon ceders. Ze gaven schaduw in de zomer en zaten vol leven. Ik genoot enorm 's avonds van het gekwetter van honderden vogels die de bomen als sociale ontmoetingsplaats gebruikten.

Ook de Grote bonte specht en de Reuzenhoutwesp vonden er hun plekje.

Deze groenblijvende reuzen gaven me troost in de winter wanneer verder alles kaal was. Hun aanwezigheid was een soort zekerheid in mijn leven. Ze waren als hoogste bomen ook een symbool in onze buurt.

Enter Eunice.

De destructieve wind was zo hevig dat 1 boom in twee brak, 3 losgerukt werden uit de aarde en de laatste bleef staan maar je zag de grond bewegen bij elke windstoot – een kwestie van tijd dus tot hij ook zou vallen.

Deze reuzen, mijn vrienden durf ik wel te zeggen, daar zo ontworteld en gebroken zien liggen in onze tuin… ik kan nauwelijks omschrijven hoe dat voelt. Dat het pijn doet, dat is zeker.

Die nacht lag ik te huilen in bed en terwijl ik dit schrijf stromen mijn ogen vol 😭.

Maar... er is leven na de dood.

We hebben de bomen een tweede leven gegeven door er een schuilplaats van te bouwen in de tuin: onze Cedertempel.

Een plek om buiten te werken (mijn tuinkantoor :-D) en om mensen te verbinden rond het vuur.

Kom je ons eens bezoeken?

Maar dat is nog niet alles. De natuur is niet alleen destructief, ze brengt ook nieuw leven, want enkele dagen geleden riep mijn buurvrouw me bij haar in de tuin om me iets te tonen.
Naast een stuk oude ceder groeit een nieuw Cedertje! Dit kan je zien op de hoofdfoto van deze blog. Ik doe een rondedansje terwijl ik dit schrijf.
Leven en dood: 2 kanten van dezelfde medaille. Er is maar 1 zekerheid in het leven en dat is dat we op een dag zullen sterven.

Heb je zin om samen met mij in het bos te reflecteren over vergankelijkheid, dood en wedergeboorte? Maak een afspraak via nature@bentenmartens.be.